وقتی آمار هم ادعای دولت را مردود می‌کند

تابناک: یکی از معضلاتی که بیش از نیم قرن ایران به آن دچار است، مهاجرت روستاییان به شهرها و به دنبال آن گسترش شهرنشینی و حاشیه نشینی است.

طبق آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران در فاصله ساهای 1385 تا 1390 مجموعا 5,534,666 نفر از محل سکونت خود مهاجرت کرده اند. که این مهاجرت یا از یک شهر به شهر دیگر در محدوده استان قبلی ، یا از یک استان به استان دیگر و یا از یک روستا به شهر بوده است.

بنابه آمارهای موجود در این دوره پنج ساله،959,023, 1 نفر از روستاها مهاجرت کرده اند که از این تعداد 509,915 نفر از روستائیان به شهرستان های همان استان و 108,450 نفر به شهرستان های استان‌های دیگر مهاجرت کرده‌اند که مقصد اکثریت این افراد شهرستانهای استان تهران بوده است.

به عقیده جامعه شناسان مهاجرت به طور عمده در مرحله خاصی از دوران زندگی انسان روی می دهد. افرادی که وارد دوره جوانی شده اند، جوانانی که ازدواج کرده اند، معمولا خانه پدری را ترک می کنند و بر اثر مشکلات اقتصادی که بر زندگی خانوادگی آنها فشار می‌آورد، مجبور هستند برای کسب درآمد و یافتن کار سرزمین خود را ترک کنند و شهرها روی آورند. بنابراین مساله مهاجرت روستاییان بیشتر متوجه نیروهای فعال و جوان جامعه روستایی است. بررسی هائی که در زمینه سن مهاجران روستایی به عمل آمده است این امر را تائید می کند.

با مقایسه مهاجرین بین 20 تا 40 سال در بازه زمان 85 تا 90 در ایران، در می یابیم که  2,739,831 شهر و روستای خود را رها کرده اند و که نسبت به کل جمعیت 5/5 میلیون نفری مهاجرین، بیش از 51 درصد را شامل می شود. که اگر بخواهیم این آمار را تنها در حوزه روستایی بخواهیم موضوع را مورد تحقیق قرار دهیم 456 هزار و 775 نفر بین سنین 20 تا 40 سال روستاهای خود را رها کرده اند که بالغ بر 10 درصد کل آمار را شامل می شود و این نشان دهنده اوضاع نامساعد اشتغال در روستاها در سالهای حضور محمود احمدی نژاد در پاستور است.

مدل مهاجرت هریس – تودار، بیان می کند که وجود نرخ بالای مهاجرت از روستا به شهر به دلیل بیکاری بالا است. طبق این مدل، مهاجرت از روستا به شهر تابعی از اختلاف دستمزدهای انتظاری شهر و روستا است. گلد اسمیت در تکمیل این نظریه معتقد است: در برسی مهاجرت از روستا به شهر و بهره وری بخش کشاورزی، مهاجرت از روستا به شهر تابعی مثبت از نرخ درآمد سرانه شهری به درآمد سرانه روستایی است و سرمایه گذاری در بخش کشاورزی می تواند باعث کاهش مهاجرت شود.

اکنون با توج به این مهاجرت جوانان روستایی، از یکسو باعث کاهش نیروی مولد و از سوی دیگر باعث ناهنجاری های اجتماعی در شهرها می شود. مساله ای که در مدت 40 -50 سال گذشته پدیده‌ای نامطلوب برای اقتصاد و جامعه ایرانی بوده است و متاسفانه علی رقم ادعاهایی که دولت نهم و دهم داشته است، متاسفانه طبق آمار و شواهد موجود و همچنین تئوری های جامعه شناسی، ادعاهای دولت بر خلاف واقعیت است و به دلیل کاهش سرمایه گذاری در بخش کشاورزی و دشواری های بسیاری که سیاست های اقتصادی و کشاورزی برای روستاییان ایجاد کرده، نه تنها مهاجرت روستاییان به شهرها کاهش نیافته بلکه افزایش هم یافته است.  

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: